Een metersgroot portret van een koninklijk geportretteerde kat, opent de tentoonstelling Kattenliefde in de Kunsthal. Al eeuwen lang is de kat een geliefd element in ons emotionele en visuele cultuur. Van de franse affiches van Chat de Noir, waar de grote zwarte kater nog bekender is dan het café zelf, tot hedendaagse kattenfilmpjes en miljoenen instagram foto’s die dagelijks ons beeldscherm passeren. De grote ogen, het pluizige haar, het ronde hoofd, zijn verantwoordelijk voor het feit dat wij als soort voor dit diertje vallen. Wispelturig, lief en pittig. Een kat is zo tweezijdig als een magneet.
De tentoonstelling presenteert klassieke topstukken van Henriëtte Ronner-Knip, Théophile-Alexandre Steinlen, Karel Appel, Picasso en Walasse Ting naast werken van hedendaagse kunstenaars zoals David Shrigley en de majestueuze kattenfoto’s van Marie Cécile Thijs.
“I was surrounded by majestic portraits of cats dressed as stately figures with crowns and collars of the golden age. It made me think that we’re living now in a golden cat age, as cats are playing a huge role in todays (online) visual culture.”
Interessant (en vermakelijk) is het Franstalige interview van Marcel Broodthaers met een kat, opgenomen in 1970 in Musée d’Art Moderne in Düsseldorf. Klik hier voor het interview.
Buiten het feit dat de tentoonstelling zeker interessant was, miste ik een kop en een start in het verhaal. Een kop, waarin werd teruggegrepen naar de goddelijke rol van de kat in het oude Egypte, waar onze liefde voor katten wellicht van afstamt. En waar er voornamelijk schilderijen te zien waren, had ik graag geëindigd in een kattencafé a la 2017. Of op zijn minst in een hysterische kamer gevuld met kattenfilmpjes en instagram sterren zoals Choupette, de famous cat van Karl Lagerfeld. En dan heb ik nog niet eens Grumpy Cat genoemd. Of Princess Monstertruck… En Hamilton, the hipster cat.
-
- Princess Monstertruck
-
- Choupette
-
- Hamilton the Hipster Cat
Van schilderijen van katten, transformeert mijn beleving naar poëtisch bewegende lichamen. Op een andere verdieping in de Kunsthal, stap je de wereld binnen van het dansgezelschap van Conny Janssen binnen. Het 25 jarig jubileum van het Rotterdamse dansgezelschap wordt gevierd met een ode. Video’s van gedanste stukken en repetities, waarbij de passie en nauwkeurige lichaamscontrole van het beeld af spat. In een grote zwart kamer, die midden in de ruimte staat, huist een waanzinnig mooie video-installatie (ontwikkelt door Conny Janssen met Thomas Rupert). Binnen, waar het pikdonker is, hangen lange rode touwen ritmisch door de ruimte. Op verschillende afstanden van elkaar hangen banners, met daarop grote dansers geprojecteerd die op een heel mooi belichte manier dezelfde dans vertonen. De geluiden van het lichamen bewegen als een echo door de ruimte.
Op een Bill Viola achtige manier worden de bewegende lichamen gepresenteerd. Terwijl ik door de ruimte loop, word ik bewust van iedere stap die ik zet. Het zet mij bijna aan tot dansen. Ik verlaat de ruimte voor mijn eerste pas. Prachtige video van het stuk Mirror Mirror, vind je hier.
Finder Keepers – Het Nieuwe Instituut
Een MacGuffin is een object of element in een verhaal, dat het plot in gang zet en grotendeels stuurt. En verder niet gedefinieerd wordt. (Neem bijvoorbeeld de koffer in Pulp Fiction.) In het magazine MacGuffin staat in iedere editie een object centraal die vanuit verschillende perspectieven wordt geanalyseerd. In het eerste nummer wordt het bed centraal gezet, in het tweede het raam.
Wat betekenen objecten voor ons, en wat een waarde op welk niveau kan het voor ons dragen? In het Nieuwe Instituut hebben de makers van het magazine een tentoonstelling samengesteld: Finder Keepers. Ruim 28 verzamelingen worden op een zorgvuldig en grafische manier tentoongesteld. Ritmisch liggen de verzamelingen naast elkaar en lopen als organische landgrenzen in elkaar over. Spiegelende wanden, en verschillende niveau’s om de verzamelingen te bekijken geven de objecten een ander gezicht. De tekst over de verzamelingen zijn op acryl geprint, en liggen als een soort ozonlaag boven de collecties. Zij bieden context voor iets wat alleen maar ‘dingen’ lijken, en vertellen het persoonlijke verhaal achter de verzameling.
“Every passion borders on the chaotic, but the collector’s passion borders on the chaos of memories.”
Walter Benjamin
Ik moest denken aan mode ontwerper Walter van Beirendonck, en zijn wonderlijke collecties van culturele artefacten en speelgoed. Met trots denk ik aan mijn eigen verzameling van mooie ‘dingen’ en groeiende collectie (voornamelijk kunst en design) boeken en grafisch werk.
1 oktober 2017
